Dawno, dawno temu, za siedmioma górami i tysiącem Mazurskich jezior…

A właściwie nad jednym z nich, u przesmyku jeziora Tałty, znajdowały się dwie zwaśnione wioski: Mikołajki i Kozłowo. A w nich nasi bohaterowie- mazurscy Romeo i Julia, a więc Hermann i Maria.

Nieszczęśliwie zakochani, z dwóch zwaśnionych ze sobą rodów, po przeciwnych stronach jeziora. Maria i Hermann co noc wychodzili na brzeg i wyznawali sobie miłość. Nie było emotek, serduszek, ani nawet gadu-gadu, parze więc musiało wystarczyć wykrzykiwanie swej miłości i karmienie się słowami, które docierały do nich z drugiego brzegu. Któregoś dnia Herman w lesie spotkał starego jegomościa, wyglądającego jak czarownik. Chłopak opowiedział mężczyźnie o swojej nieszczęśliwej miłości. Starzec zamyślił się i zasmucił, po czym rzekł, że i on padł ofiarą niechęci dwóch wiosek. Przez wzajemną wrogość mieszkańców nie mógł poślubić kobiety, którą kocha, a ta zwariowała, zdziwaczała i została złą wiedźmą. Starzec powiedział też, że Herman powinien strzec się wiedźmy, po czym zniknął w mazurskiej gęstwinie lasu. Wieczorem, stojąc na brzegu jeziora, chłopak przekazał swojej zakochanej, co powiedział mu starzec.

Tak się akurat złożyło, jak to w takich historiach bywa, że słowa niosące się po jeziorze usłyszała też wiedźma. Strasznie się na wszystko obruszyła i poprzysięgła zemstę, bo generalnie to zła kobieta była. Kolejnego dnia starucha udała się na targ w przebraniu. Gdy zobaczyła Marię robiącą zakupy, powiedziała jej, że ma też miłosny eliksir, który może pomóc w jej problemach. Dziewczyna niewiele myśląc wzięła eliksir, po czym przekazała połowę z niego Hermanowi i po wypiciu go mieli już być szczęśliwi. Wieczorem zakochana para wyszła na brzeg jeziora i wyciągnęła do siebie ręce.
Te jednak zaczęły rosnąć i rosnąć, aż spotkały się na środku jeziora. Wszystko to przez Zemstę Raszpli.

Historia oczywiście zakończyła się happy endem. Dobry czarodziej zdjął zaklęcie wiedźmy, para wzięła ślub, a wioski pogodziły się i stworzyły jedno miasto. O wszystkim tym moglibyśmy zapomnieć, gdyby nie przypominała nam o tym ZEMSTA RASZPLI.

Na zdrowie!